Opublikowane w

Nadpotliwość stóp – przyczyny, postępowanie, pielęgnacja

Nadpotliwość może być pierwotna lub wtórna.

O pierwotnej mówimy, wtedy gdy:

  • występuje często od wieku dziecięcego i jest uwarunkowana genetycznie

Natomiast nadpotliwość wtórna:

  • może występować przy schorzeniach tj. nadczynność tarczycy, nadczynność przysadki mózgowej, cukrzycy, nowotworach, przewlekłych infekcjach, zburzeniach krążenia oraz przy zachwianiach gospodarki hormonalnej (ciąża, otyłość, menopauza, miesiączka)

Istnieją także zewnątrzpochodne przyczyny nadpotliwości:

  • zaniedbania higieniczne
  • zbyt ciasne, wykonane z materiałów syntetycznych obuwie
  • syntetyczne skarpety, rajstopy
  • praca w wilgotnym środowisku lub wysokiej temperaturze
  • intensywne uprawianie sportu
  • wielogodzinne noszenie zakrytych butów

DLACZEGO Z NADPOTLIWOŚCIĄ TRZEBA WALCZYĆ? 

Wilgotne środowisko na stopie, a w szczególności w przestrzeniach międzypalcowych sprzyja osiedlaniu się bakterii i grzybów. To bakterie odpowiedzialne są za przykry zapach. Nadpotliwość sprzyja też wrastaniu paznokci, głównie dużych palców u stóp.

SKŁADNIKI PREPARATÓW STOSOWANE W NADPOTLIWOŚCI:

  • działanie grzybo, bakteriostatyczne: heksachlorofen, bitionol, tymianek, rozmaryn, szałwia
  • działanie przeciwzapalne i łagodzące: tlenek cynku, nadmanganian potasu, aloes
  • działanie zwężające ujścia gruczołów potowych: związki glinu

DEZODORANT A ANTYPERSPIRANT 

Należy pamiętać, że dezodorant maskuje tylko przykry zapach, natomiast antyperspirant redukuje wydzielanie potu ( chlorowodorek glinu, seskwichlorowodorek glinu). Naturalne antyperspiranty posiadają w swoim składzie szałwię, korę dębową, jony srebra i miedzi.

INNE METODY TERAPII NADPOTLIWOŚCI STÓP 

MIEJSCOWA JONTOFOREZA

Metoda wykorzystuje działanie prądu stałego i polega na wprowadzeniu do tkanek za pomocą prądu elektrycznego leczniczo działających jonów różnych związków chemicznych. 90% skuteczności, prąd o natężeniu 15-18 mA, zaleca się 10-15 zabiegów, trwających 15-20 min. Poprawę uzyskuje się po około 5-10 sesjach. Zabiegi przeprowadza się od 2 do 4 razy w tygodniu. Efekty utrzymują się kilka miesięcy.

Przeciwwskazania: ciąża, ostre stany zapalne, uogólnione infekcje, stany gorączkowe, ropne stany zapalne skóry, owrzodzenia, zakrzepowe zapalenie żył, miejscowe zaburzenia czucia, nowotwory, nietolerancja prądu, obecność w ciele elementów metalowych.

GALWANOTERAPIA JONTOFOREZA WODNA

Zanurzenie stóp w wodzie bądź w roztworze soli (chlorek sodu, węglan sodu) przez który przepuszcza się prąd stały

ELEKTROPORACJA

Impulsowe przepuszczanie prądu o napięciu 500 – 1500 V przez roztwór znajdujący się między elektrodą a skórą.

ŚRÓDSKÓRNE INIEKCJE TOKSYNY BOTULINOWEJ

Toksyna botulinowa blokuje wydzielanie acetylocholiny. Efekty utrzymują się 4-12 miesięcy. Iniekcje powinny być powtarzane co roku.

MEZOPORACJA MIKROIGŁOWA

Nieinwazyjny i bezkrwawy przezskórny transport substancji czynnej

ZALECENIA PIELĘGNACYJNE PRZY NADPOTLIWOŚCI STÓP:

  • kąpiele 15-20 min z zawartością rozmarynu, lawendy, sosny górskiej, szałwi
  • okresowo stosowanie antyperspirantów o kilkudniowym działaniu
  • separacja palców separatorami kosmetycznymi lub kawałkami waty np. na noc
  • dokładne wycieranie po kąpieli przestrzeni międzypalcowych
  • wymienianie kilkukrotnie w ciągu dnia butów i skarpetek
  • noszenie butów i skarpetek z naturalnych materiałów
  • stosowanie preparatów do dezynfekcji i dezodoracji butów
  • zastosowanie suplementów diety: szałwia, rozmaryn, skrzyp polny, pokrzywa, melisa.

 

 

 

 

Opublikowane w

Mocznik w kremach do stóp czyli mniej znaczy więcej

Przy wizytach zawsze powtarzam, że dobry krem do stóp to taki, który ma w swoim składzie mocznik. Poniższy artykuł wyjaśnia szczegółowo dlaczego, jakie stężenie jest najlepsze i bezpieczne dla naszych stóp oraz zestawia kremy z mocznikiem łatwo dostępne na rynku.

Trzeba sobie zdać sprawę z tego, że mocznik powstaje w naszym organizmie. Jest to uboczny produkt przemiany białek, wydalany z potem i moczem. Jego zastosowanie nie ma nic wspólnego jednak z urynoterapią. Mocznik występuje także w skórze jako składnik NMF czyli naturalnego czynnika nawilżającego.  W NMF jest go około 7%, ale wraz w wiekiem jego ilość w naszej skórze maleje. Do celów kosmetycznych stosuje się jego syntetyczny odpowiednik nietoksyczny, niealergizujący karbamid.  Mocznik w składach kosmetyków (INCI) nazywany jest UREA. Jest biały, krystaliczny, bezwonny. Dobrze rozpuszcza się w wodzie, nie rozpuszcza się w tłuszczach. Pierwszy krem z dodatkiem mocznika powstał dopiero w 1943 roku!

DZIAŁANIE MOCZNIKA NA SKÓRĘ STÓP

  1. Miejscowe leczenie zainfekowanych ran
  2. Działanie antyseptyczne
  3. Działanie złuszczające
  4. Leczenie brodawek wirusowych
  5. Terapia dla skóry po oparzeniach słonecznych
  6. Działanie antybakteryjne
  7. Działanie przeciwświądowe
  8. Działanie znieczulające
  9. Silne działanie nawilżające

Badania wykazały, że wśród humektantów ( substancji wiążących wodę w komórkach) mocznik jest najsilniejszym związkiem nawilżającym, wykazuje najlepsze działanie nawilżające.

Działanie mocznika uzależnione jest od jego stężenia w danym kosmetyku.

2%  – pobudza regenerację naskórka

3-10% – nawilża i zmiękcza

10% – ma działanie przeciwbakteryjne

10-30% – rozrywa wiązania wodorowe keratyny, zmiękcza skórę i zwiększa jej przepuszczalność, ułatwiając wnikanie w głąb skóry innych substancji aktywnych zawartych w kosmetyku.

30-40% – złuszcza skórę

40-50% i więcej – bardzo silnie złuszcza i w takim stężeniu przepisywany jest na receptę.

 

W kosmetykach mocznik najrozsądniej stosować w stężeniach 2-20%. Gdy zależy nam na jak najlepszym nawilżeniu skóry wybierajmy kremy do stóp z jego zawartością od 10 do 15%. W takiej postaci mocznik najlepiej utrzymuje wodę w naskórku. Nie zawierzajmy paniom z apteki, które proponują nam kremy z 30% stężeniem mocznika, takie stężenie może być wręcz niebezpieczne dla wrażliwej, suchej skóry, a przede wszystkim dla diabetyków. W tym wypadku mniej znaczy lepiej.

Jeśli będziesz stosować regularnie czyli codziennie wcierać krem z mocznikiem o stężeniu 10-15% w swoje stopy po około dwóch tygodniach zobaczysz diametralną różnicę. Niestety wymaga to cierpliwości i systematyczności, ale naprawdę warto.

Jak wiemy w Niemczech bardzo rozwinęła się podologia i to często od Niemców my podolodzy polscy bierzemy przykład – mocznik w kremach powyżej 15% został zakazany.

A jak został zakazany widać istnieją istotne przeciwwskazania do jego stosowania  W WYŻSZYCH STĘŻENIACH są to przede wszystkim:

  • delikatna, wrażliwa skóra stóp
  • cukrzyca, zespół stopy cukrzycowej
  • niedokrwienie kończyn
  • choroby zakaźne, zapalne skóry

Wśród działań niepożądanych wymienia się m.in. miejscowe podrażnienie skóry, pieczenie, zaczerwienienie, świąd, wyprysk.

JAKIE KREMY DO STÓP Z MOCZNIKIEM POLECAM?

Polecam przede wszystkim te podologiczne pianki Callusan, AllPresan czy Baehr. Są naprawdę niezastąpione i szybko są w stanie poprawić wygląd Twoich stóp. Dodatkowo forma pianki sprawdza się u klientów – pianka szybko się wchłania, nie pozostawia tłustego filmu na stopach, chętnie sięgają po nie także mężczyźni.

Jednak ze względu na małą dostępność wyżej wymienionych preparatów i ceny, które są wyższe zwykle niż ceny produktów łatwodostępnych na rynku chciałam zwrócić uwagę na 5 produktów wartych polecenia.

  1. Ziaja Med, kuracja ultranawilżająca mocznik 15%. Absolutny hit hitów, nasza polska firma wypuściła na rynek prawdziwe cudo. Dodatkowo za 100 ml płacimy tylko około 15,00 zł.
  2. Kermuren, 10% mocznikowy krem 75 ml za około 14,00 zł
  3. Cerkoderm 10, krem mocznikowy 75 ml za około 19,00 zł
  4. Linourea 15% A+E, krem mocznikowy z witaminamy A i E, 50 g za około 12,00 zł
  5. Paraderm Urea15, krem z 15% mocznikiem 100g za około 14,00 zł

Wszystkie powyższe kremy znajdziesz w aptekach.

 

Opublikowane w

Sport to zdrowie, ale czy dla stóp?

W ostatnich czasach znacznie wzrosło zainteresowanie uprawianiem sportu. Intensywna aktywność fizyczna zawsze jest związana z nadmiernym wysiłkiem fizycznym, przeciążaniem kończyn dolnych oraz urazami mechanicznymi i zazwyczaj prowadzi do uciążliwych zmian skóry i paznokci., a także zaburzeniami w strukturach kostno – stawowych stóp. Zwiększona potliwość podczas wysiłku sprzyja maceracjom naskórka i infekcjom grzybiczym.

W swojej praktyce niejednokrotnie spotykam się z osobami zawodowo uprawiającymi sport, które skarżą się na wiele problemów w obrębie stóp. Dlatego też należy podkreślić, że również sportowcy powinni regularnie korzystać z usług podologa.

Najczęstsze zmiany stóp i paznokci o osób intensywnie uprawiających sport to:

– urazy mechaniczne (otarcia, pęcherze, odciski, modzele i inne hiperkeratozy)
– wzmożone pocenie i maceracja naskórka
– skłonności do zakażeń skóry szczególnie grzybica (dermatofitowa), drożdżyca, łupież rumieniowy i inne zakażenia bakteryjne, brodawki wirusowe stóp.
– wrastanie paznokci (często z ostrym stanem zapalnym)
– zmiany zabarwienia, podłużne pęknięcia, przerost, pogrubienie paznokci
– wykruszanie się paznokci od wolnego brzegu
– boczna onycholiza (odklejenie płytki paznokciowej od łożyska)
– wybroczyny i wylewy podpaznokciowe
– odciski podpaznokciowe
– skłonność do infekcji paznokci
– deformacje palców (młotkowate, szponiaste)

Opublikowane w

ONYCHOLIZA – przyczyny

Zmiany w połączeniu paznokcia z podstawą występują częściej pod postacią onycholizy (oddzielenie się płytki paznokciowej od łożyska), znacznie rzadziej dochodzi do całkowitego złuszczania się płytki paznokciowej. Przyczyny tych objawów klinicznych są również bardzo różne.

Najczęstsze z nich to:

nadmierna wilgotność – częsty kontakt z wodą, maceracja paznokci
ostry lub przewlekły uraz
kosmetyki – zbyt częste stosowanie lakierów i zmywaczy
leki – oddzielanie się paznokci pod wpływem niektórych leków w połączeniu z działanie promieniowania (reakcje fototoksyczne)
kontakt z substancjami chemicznymi mogącymi mieć działanie toksyczne – np. formaldehyd, substancje ropopochodne, detergenty
zakażenia grzybicze – dermatofitowe, drożdżopodobne, grzyby pleśniowe
zakażenia bakteryjne – pałeczka ropy błękitnej, gronkowiec
zakażenia wirusowe – wirus opryszczki
choroby skóry – łuszczyca, liszaj płaski, erytrodermia, kontaktowe zapalenie skóry, toksyczna nekroliza naskórka, choroba Raynauda, łysienie plackowate, genodermatozy
choroby ogólnoustrojowe – cukrzyca, porfirie, choroby tarczycy, ciężkie zakażenia ogólnoustrojowe,
guzy łożyska paznokciowego – łagodne: kostniak, włókniak twardy, ziarniniak naczyniowy, złośliwe: czerniak dystalny, choroba Bowena, rak kolczystokomórkowy

Opublikowane w

Zmiany barwnikowe na paznokciach – o czym świadczą?

Czasami na płytce paznokciowej pojawiają się zmiany barwnikowe. Pacjenci często nie wiedzą, nie kojarzą skąd i kiedy dana zmiana się pojawiła. Chciałabym przedstawić podstawowe zmiany barwnikowe paznokci wraz z ich przyczynami.

CIEMNA SMUGA NA PAZNOKCIU
zwykle jest to niegroźna zmiana barwnikowa (plama soczewicowata) w macierzy paznokcia, wale paznokciowym lub w łożysku paznokcia.

CIEMNE PRZEBARWIENIE PAZNOKCIA O NIEREGULARNYM KSZTAŁCIE Z WYPUSTKAMI ROZSZERZAJĄCYMI SIĘ W KIERUNKU PROKSYMALNYM
Podejrzenie czerniaka złośliwego, należy wykonać badanie histopatologiczne

ROZLANE BRĄZOWE ZABARWIENIE PAZNOKCI
objaw choroby Addisona; rozlanej melanozy u chorych z przerzutami czerniaka złośliwego; częściej barwnik może być pochodzenia zewnętrznego (np. azotan srebra)

ZIELONE ZABARWIENIE PAZNOKCI
zakażenie pałeczką ropy błękitnej (Pseudomonas aeruginosa)

BRĄZOWO-CZARNE ZABARWIENIE PAZNOKCI
zakażenie grzybem pleśniowym

NIEBIESKAWE ZABARWIENIE PAZNOKCI
srebrzyca (argyria); u chorych z sinicą w ciężkich zaburzeniach krążeniowo-oddechowych; w methemoglobinemii lub po leczeniu dapsonem czy busulfanem

CIEMNE PAZNOKCIE
w chorobie Wilsona (miedź); w ochronozie (kwas homogentyzynowy); w hemochromatozie (melanina, w mniejszym stopniu żelazo)

PAZNOKCIE W RÓŻNYM STOPNIU CIEMNIEJĄ
po lekach przeciwzimniczych, preparatach złota, preparatach rtęci, po fenoloftaleinie i różnych chemioterapeutykach

MELANONYCHIA
po radioterapii; ciemne, pourazowe krwiaki; przebarwienia w przebiegu grzybicy paznokci

Opublikowane w

Odbarczanie krwiaka podpaznokciowego

Nie każdy wie, że w gabinecie podologicznym, można wykonać zabieg odbarczania krwiaka podpaznokciowego.

Krwiak podpaznokciowy powstaje w wyniku krwawienia, w następstwie bezpośredniego działania urazu na płytkę paznokciową lub zmiażdżenia dystalnego odcinka palca.

Po urazie dochodzi do wynaczynienia krwi do przestrzeni pomiędzy łożyskiem paznokcia a płytką paznokcia. Intensywny ból jest wynikiem narastającego ciśnienia generowanego przez narastający krwiak.

Odbarczanie krwiaka przyczynia się do znacznego ustąpienia dolegliwości i może być wykonana w gabinecie podologicznym.

Opublikowane w

Wrastający paznokieć – bolący problem

Na początku należy wytłumaczyć co to takiego wrastający paznokieć. Ten, kto nie miał do czynienia z tym bolącym problemem zapewne nawet nie jest w stanie wyobrazić sobie co to jest.

Zatem, wrastanie paznokcia to stan patologiczny, w którym boczna krawędź płytki (często wskutek zakrzywienia) podczas swojego wzrostu wbija się w tkankę otaczającą paznokieć. Z powodu urazu w wale paznokciowym tworzy się ranka. W przypadku braku jej odciążenia i zaopatrzenia najczęściej rozwija się ostry lub przewlekły stan zapalny fałdu skórnego. Towarzyszy mu obrzęk i silne dolegliwości bólowe, odczuwane szczególnie przy ucisku z góry i z boku. Rana ulega wtórnemu nadkażeniu oraz ziarninowaniu. Powyższe objawy mogą być przyczyną trudności w chodzeniu. Najczęstsza lokalizacja wrastania to paluch stopy. Wrastanie może być jedno – lub obustronne. Problem dotyczy całej populacji bez względu na płeć i wiek.

Czynniki predysponujące.
Wg danych statystycznych aż 75% ludzi na świecie cierpi z powodu wrastania paznokci. Do czynników predysponujących należą:

– wrodzona lub nabyta deformacja płytki paznokciowej
– przerośnięte, mięsiste wały paznokciowe
– nieprawidłowy sposób obcinania paznokci
– uraz palucha
– ucisk zbyt wąskiego i źle dopasowanego obuwia
– deformacje ortopedyczne: paluch koślawy, stopa koślawa, płaskostopie, deformacje paluchów.
– nieprawidłowa motoryka chodu
– nadwaga
– predyspozycje anatomiczne uwarunkowane genetycznie
– nadmierna potliwość
– współistniejące schorzenia układu krążenia
– infekcje

W przypadku kiedy pacjent pojawia się u podologa z objawami wrastającego paznokcia przede wszystkim przeprowadzony zostaje dokładny wywiad. Zabieg polega na oczyszczeniu i dezynfekcji paznokcia, usunięciu wrastających krawędzi płytki i zrogowaceń w wale paznokciowym, a także na izolowaniu boku paznokcia od skóry za pomocą tamponady. Pacjent dostaje do domu dokładne wskazówki mające za zadanie poinstruować go w jaki sposób należy zmieniać opatrunki. Gdy stan zapalny zostanie zażegnany i mijają dolegliwości bólowe, jeśli u pacjenta występują czynniki predysponujące do ponownego wrastania paznokcia należy rozważyć możliwość założenia klamry ortonyksyjnej.

Ortonyksja jest to podologiczna metoda korekcji kształtu paznokcia, za pomocą klamry. Ma ona na celu przywrócenie prawidłowej płaszczyzny płytki paznokciowej, zmianę toru wzrostu paznokcia, zapobieganiu ponownemu wrastaniu i szybką (w razie potrzeby) likwidację bólu.
Założona klamra nie stanowi przeszkody dla żadnej aktywności życiowej, zrasta razem z płytką, korygując zniekształcony paznokieć. Zabieg jest nieinwazyjny, bezkrwawy i niebolesny.

Opublikowane w

Grzybica skóry

Należy sobie zdawać sprawę z tego, że grzybica skóry jest dość powszechna, uciążliwa dla pacjenta i bardzo zakaźna, z dużą tendencją do nawrotów.

Rozwojowi zakażenia sprzyja wiele czynników, m.in. uwarunkowania genetyczna, współistnienie innych chorób (nadpotliwość stóp, cukrzyca, choroby krążenia, HIV, AIDS, choroby nowotworowe), długotrwałe antybiotykoterapie, kortykosteroidy, leki immunosupresyjne oraz cytostatyczne. Do wystąpienia infekcji predysponują także: nadwaga, starszy wiek, uszkodzenia skóry, ciąża, rodzaj wykonywanej pracy, noszenie skarpet oraz butów wykonanych z syntetycznych włókien i tworzyw.

Candida albicans w 90% rozwija się w wilgotnych przestrzeniach fałdów skórnych, dlatego ścisłe ułożenie palców stóp jest tutaj czynnikiem sprzyjającym zakażeniu. Przestrzeń międzypalcowa jest typową lokalizacją wyprzenia drożdżakowego nadżerkowego. W głębi fałdu rozwija się stan zapalny z bolesnymi pęknięciami. Infekcja może przenosić się na sąsiednie szpary międzypalcowe. Charakterystyczna jest maceracja naskórka, złuszczającego się na obwodzie ogniska chorobowego.

GRZYBICA MIĘDZYPALCOWA
Lokalizuje się głównie w przestrzeniach między III, IV i V palcem. Palce są tutaj ściśle ułożone, a środowisko jest wilgotne. Początkowo występuje zaczerwienienie i świąd, a następnie maceracja i pękanie naskórka. Zmianom może towarzyszyć wysięk. Skóra ma szarobiaławe zabarwienie i jest obrzęknięta. Po usunięciu resztek maceracji pojawiają się zaczerwienione nadżerki. W przypadku wzmożonej potliwości stóp i braku należytej higieny łatwo dochodzi do zakażenia bakteriami chorobotwórczymi gram-ujemnymi. Jest to odmiana grzybicy często spotykana wśród sportowców oraz osób, które na co dzień pracują w roboczym, mało przewiewnym obuwiu.

GRZYBICA POTNICOWA
Ma postać drobnych pęcherzyków, które występują pojedynczo lub tworzą większe, zlewne ogniska wysiękowe. Zmianom towarzyszy świąd. Lokalizuje się w części podeszwowej stóp i okolicy przyśrodkowego sklepienia podłużnego. W przebiegu zakażenia dochodzi do pękania większych pęcherzy i powstania nadżerek. Na krawędziach zmian widoczny jest rumień i obwodowe złuszczanie naskórka. Grzybica potnicowa ma charakter nawracający.

GRZYBICA ZŁUSZCZAJĄCA
To hiperkeratotyczna odmiana grzybicy, nazwana potocznie mokasynową. Zajeta skóra jest sucha, pogrubiała, łuszcząca się o pomarańczowobrązowym zabarwieniu. Może mieć postać złuszzczających się ognisk lub nadmiernego rogowacenia. Dlatego chorzy często nie są świadomi infekcji i objawy przypisują suchości skóry. Zmianom towarzyszy świąd i tkliwość. Charakterystyczna lokalizacja zmian to podeszwy i boczne części stopy. Postać ta często współistnieje z grzybicą paznokci.

Podolog jest przygotowany do pielęgnacyjnej obsługi osób z przewlekłą, oporną na leczenie grzybicą, zwłaszcza starszych ludzi. Samodzielnie może pobrać materiał do badania mikologicznego. Posługuje się procedurami i środkami zabezpieczającymi gabinet, personel oraz klientów przed infekcją. Zadaniem podologa w postępowaniu z grzybicą skóry jest oczyszczenie zmian i zalecenie do domu preparatów pomocnych w walce z grzybicą. W razie potrzeby podolog może skierować na leczenie do lekarza dermatologa.

Opublikowane w

Grzybica paznokci

Częstość występowania grzybicy paznokci wynosi 40%. Najczęściej grzybica pojawia się na paznokciach ludzi starszych i dotyczy paluchów obu stóp, mogąc rozprzestrzeniać się na inne palce stopy, a nawet palce rąk. Grzybicę rozpoznajemy zawsze na podstawie objawów klinicznych a także badania mikologicznego.

W większości przypadków zakażenie grzybicze wywołane jest przez dermatofity:

Trichophyton rubrum lub Trichophyton mentagrophytes

W około 10% przypadków zakażenie jest niedermatofitowe, a także może być wywołane przez inne grzyby pleśniowe.

1. Dystalna i boczna grzybica podpaznokciowa

Wywołana przez dermatofity, występuje na jednym lub obydwu paznokciach paluchów stopy i może szerzyć się dalej na inne palce stopy, a następnie paznokcie rąk.
Główne objawy to zażółcenie płytki paznokciowej, odwarstwienie się jej od łożyska oraz uniesienie (onycholiza)

2. Biała powierzchowna grzybica paznokci

Występuje wyłącznie w obrębie paznokci stóp i często jest niezauważana przez pacjentów, gdyż widoczne mogą być jedynie białe plamki na powierzchni niektórych paznokci
Główne objawy to białe zabarwienie jednej lub kilku płytek paznokciowych stóp.

Na czym polega więc pomoc podologa w leczeniu grzybicy?

Przede wszystkim jest to dokładny wywiad z pacjentem, który pozwala ustalić prawdopodobieństwo występowania grzybicy. Gdy pacjent wyraża chęć można pobrać materiał do badania mikologicznego, które pozwoli stwierdzić czy mamy do czynienia z grzybicą paznokci.
Dodatkowo podolog jest w stanie dzięki dysponowaniu odpowiednimi narzędziami oczyścić paznokcie z grzybni, przygotować do dalszej terapii (np. jeśli dermatolog przepisał odpowiednie maści bądź lakiery), dzięki temu preparaty będą znacznie lepiej wnikały w płytkę paznokciową. W przypadku leczenia grzybicy bardzo ważna jest współpraca między podologiem, a dermatologiem, cierpliwość pacjenta i jego systematyczność.
Na grzybicę szczególnie narażone są osoby cierpiące na cukrzycę, wizyty u podologa pozwalają im osiągnąć zadowalający wygląd paznokci.

Na rynku podologicznym dostępnych jest też wiele skutecznych preparatów pomagającym w walce z grzybicą, najlepiej pytać o nie podologa, który posiada do nich dostęp.

 

Opublikowane w

Hiperkeratozy czyli nadmierne rogowacenie naskórka w obrębie stóp

O nadmiernym rogowaceniu naskórka mówimy wtedy, kiedy proces ten zostaje zaburzony i przebiega zbyt intensywnie. Należy pamiętać, że w naturalnych warunkach rogowacenie naskórka jest procesem fizjologicznym i reakcją obronną skóry

Rodzaje hiperkeratoz to rozległe hiperkeratozy, duże powierzchnie podeszew stóp np. śródstopie, krawędzie pięt, często obserwowane przy nadpotliwości. Drugi rodzaj to dobrze odgraniczone struktury czyli odciski albo modzele.

Przyczyną powstawania hiperkeratoz mogą być:

– tarcie i ucisk naskórka np. w niewygodnych butach, w niedopasowanych skarpetkach

– wysoki poziom aktywności fizycznej np. wspinaczka górska, taniec, bieganie

– nadmierny ciężar ciała

– wady w budowie stopy

– zaburzona mechanika chodu

Innymi czynnikami sprzyjającymi nadmiernemu rogowaceniu są predyspozycje genetyczne, choroby ogólnoustrojowe tj. cukrzyca, reumatoidalne zapalenie stawów, twardzina układowa, stan po udarze, zaburzenia krążenia, choroby przebiegające z nadmiernym rogowaceniem czyli wyprysk modzelowaty, rogowiec, grzybica stóp, łuszczyca, suchość i nadpotliwość skóry oraz brodawki wirusowe.

Charakterystyczną cechą odcisków jest forma zwartego rogowego tzw. korzenia o niewielkiej średnicy. Choć widziałam już odciski o średnicy nawet 2 cm. Korzeń wnika w głąb skóry. Nieusuwane odciski mogą wnikać bardzo głęboko, nawet do okostnej. Uciskając na zakończenia nerwowe odciski są przyczyną silnych dolegliwości bólowych podczas chodzenia, ale czasem też podczas spoczynku. Typową lokalizacją odcisków są powierzchnie stawowe, styczne oraz boczne palców, podeszwy stóp, wały paznokciowe, a nawet łożysko paznokci paluchów. Niekiedy odciski mylone są z brodawkami wirusowymi. Podolog powinien mieć umiejętność różnicowania obu zmian. U dzieci odciski praktycznie nie występują oprócz odcisków mnogich, które z reguły są objawem wrodzonych zaburzeń rogowacenia i powstają także w nieobciążanych miejscach na stopie

Modzel w porównaniu do odcisku jest płytszy i bardziej powierzchowny, jednak zajmuje większą przestrzeń. Jest miękki o żółtokremowej barwie. Modzele najczęściej powstają na paluchach, pod głowami kości śródstopia oraz opuszkach małych palców. Często są przyczyną piekącego, charakterystycznego bólu pojawiającego się w trakcie długotrwałego chodzenia. Dolegliwości te są intensywnie odczuwane także w butach o cienkich podeszwach i wysokich obcasach.

Brak odpowiedniej pielęgnacji i systematycznego usuwania zrogowaceń może prowadzić do uszkodzenia i stanu zapalnego głębiej położonych tkanek, a także owrzodzeń. W grupie ryzyka są przede wszystkim osoby z cukrzycą lub z niewydolnością żylną w kończynach dolnych.

Jeśli masz odciski, modzele czy rozległe hiperkeratozy możesz skutecznie z nimi walczyć odwiedzając systematycznie gabinet podologiczny. Są odciski, które raz usunięte już nie wrócą, czasem da się je usunąć podczas jednej wizyty, czasem trzeba kilka takich wizyt. Często specjalista kieruje klientów do fizjoterapeuty w celu wykonania indywidualnych wkładek do obuwia, by skorygować ewentualne wady stóp czy zaburzoną mechanikę chodu.

W większości przypadków by uniknąć ponownego tworzenia się odcisków i modzeli wystarcza zmiana butów na stabilne, wygodne, dobrze dopasowane z amortyzującą wkładką.

Należy pamiętać, że czynności polegające na zbyt częstym usuwaniu zrogowaceń z podeszew stóp, stosowaniu drażniących skórę narzędzi oraz środków chemicznych czy nadmierne usuwanie obrąbka naskórkowego czyli skórek przy paznokciach stymulują podziały komórkowe i sprzyjają nadmiernemu rogowaceniu.

 Nie należy samodzielnie usuwać odcisków ani modzeli. Dotyczy to zwłaszcza osób z cukrzyca czy z zaburzeniami krążenia obwodowego, ze względu na duże ryzyko owrzodzenia i martwicy skóry. Na rynku obecnie znajduje się wiele łatwo dostępnych produktów do usuwania odcisków tj. plastry, płyny, okłady na całe stopy w formie skarpet. Jednak praktyka podologiczna pokazuje, że stosowane samodzielnie w domu bardzo często wywołują działania niepożądane np. podrażnienie, stany zapalne, wysuszenie i pękanie naskórka oraz nawet martwicę skóry.