Wrastający paznokieć – bolący problem

Na początku należy wytłumaczyć co to takiego wrastający paznokieć. Ten, kto nie miał do czynienia z tym bolącym problemem zapewne nawet nie jest w stanie wyobrazić sobie co to jest.

Zatem, wrastanie paznokcia to stan patologiczny, w którym boczna krawędź płytki (często wskutek zakrzywienia) podczas swojego wzrostu wbija się w tkankę otaczającą paznokieć. Z powodu urazu w wale paznokciowym tworzy się ranka. W przypadku braku jej odciążenia i zaopatrzenia najczęściej rozwija się ostry lub przewlekły stan zapalny fałdu skórnego. Towarzyszy mu obrzęk i silne dolegliwości bólowe, odczuwane szczególnie przy ucisku z góry i z boku. Rana ulega wtórnemu nadkażeniu oraz ziarninowaniu. Powyższe objawy mogą być przyczyną trudności w chodzeniu. Najczęstsza lokalizacja wrastania to paluch stopy. Wrastanie może być jedno – lub obustronne. Problem dotyczy całej populacji bez względu na płeć i wiek.

Czynniki predysponujące.
Wg danych statystycznych aż 75% ludzi na świecie cierpi z powodu wrastania paznokci. Do czynników predysponujących należą:

– wrodzona lub nabyta deformacja płytki paznokciowej
– przerośnięte, mięsiste wały paznokciowe
– nieprawidłowy sposób obcinania paznokci
– uraz palucha
– ucisk zbyt wąskiego i źle dopasowanego obuwia
– deformacje ortopedyczne: paluch koślawy, stopa koślawa, płaskostopie, deformacje paluchów.
– nieprawidłowa motoryka chodu
– nadwaga
– predyspozycje anatomiczne uwarunkowane genetycznie
– nadmierna potliwość
– współistniejące schorzenia układu krążenia
– infekcje

W przypadku kiedy pacjent pojawia się u podologa z objawami wrastającego paznokcia przede wszystkim przeprowadzony zostaje dokładny wywiad. Zabieg polega na oczyszczeniu i dezynfekcji paznokcia, usunięciu wrastających krawędzi płytki i zrogowaceń w wale paznokciowym, a także na izolowaniu boku paznokcia od skóry za pomocą tamponady. Pacjent dostaje do domu dokładne wskazówki mające za zadanie poinstruować go w jaki sposób należy zmieniać opatrunki. Gdy stan zapalny zostanie zażegnany i mijają dolegliwości bólowe, jeśli u pacjenta występują czynniki predysponujące do ponownego wrastania paznokcia należy rozważyć możliwość założenia klamry ortonyksyjnej.

Ortonyksja jest to podologiczna metoda korekcji kształtu paznokcia, za pomocą klamry. Ma ona na celu przywrócenie prawidłowej płaszczyzny płytki paznokciowej, zmianę toru wzrostu paznokcia, zapobieganiu ponownemu wrastaniu i szybką (w razie potrzeby) likwidację bólu.
Założona klamra nie stanowi przeszkody dla żadnej aktywności życiowej, zrasta razem z płytką, korygując zniekształcony paznokieć. Zabieg jest nieinwazyjny, bezkrwawy i niebolesny.

Grzybica skóry

Należy sobie zdawać sprawę z tego, że grzybica skóry jest dość powszechna, uciążliwa dla pacjenta i bardzo zakaźna, z dużą tendencją do nawrotów.

Rozwojowi zakażenia sprzyja wiele czynników, m.in. uwarunkowania genetyczna, współistnienie innych chorób (nadpotliwość stóp, cukrzyca, choroby krążenia, HIV, AIDS, choroby nowotworowe), długotrwałe antybiotykoterapie, kortykosteroidy, leki immunosupresyjne oraz cytostatyczne. Do wystąpienia infekcji predysponują także: nadwaga, starszy wiek, uszkodzenia skóry, ciąża, rodzaj wykonywanej pracy, noszenie skarpet oraz butów wykonanych z syntetycznych włókien i tworzyw.

Candida albicans w 90% rozwija się w wilgotnych przestrzeniach fałdów skórnych, dlatego ścisłe ułożenie palców stóp jest tutaj czynnikiem sprzyjającym zakażeniu. Przestrzeń międzypalcowa jest typową lokalizacją wyprzenia drożdżakowego nadżerkowego. W głębi fałdu rozwija się stan zapalny z bolesnymi pęknięciami. Infekcja może przenosić się na sąsiednie szpary międzypalcowe. Charakterystyczna jest maceracja naskórka, złuszczającego się na obwodzie ogniska chorobowego.

GRZYBICA MIĘDZYPALCOWA
Lokalizuje się głównie w przestrzeniach między III, IV i V palcem. Palce są tutaj ściśle ułożone, a środowisko jest wilgotne. Początkowo występuje zaczerwienienie i świąd, a następnie maceracja i pękanie naskórka. Zmianom może towarzyszyć wysięk. Skóra ma szarobiaławe zabarwienie i jest obrzęknięta. Po usunięciu resztek maceracji pojawiają się zaczerwienione nadżerki. W przypadku wzmożonej potliwości stóp i braku należytej higieny łatwo dochodzi do zakażenia bakteriami chorobotwórczymi gram-ujemnymi. Jest to odmiana grzybicy często spotykana wśród sportowców oraz osób, które na co dzień pracują w roboczym, mało przewiewnym obuwiu.

GRZYBICA POTNICOWA
Ma postać drobnych pęcherzyków, które występują pojedynczo lub tworzą większe, zlewne ogniska wysiękowe. Zmianom towarzyszy świąd. Lokalizuje się w części podeszwowej stóp i okolicy przyśrodkowego sklepienia podłużnego. W przebiegu zakażenia dochodzi do pękania większych pęcherzy i powstania nadżerek. Na krawędziach zmian widoczny jest rumień i obwodowe złuszczanie naskórka. Grzybica potnicowa ma charakter nawracający.

GRZYBICA ZŁUSZCZAJĄCA
To hiperkeratotyczna odmiana grzybicy, nazwana potocznie mokasynową. Zajeta skóra jest sucha, pogrubiała, łuszcząca się o pomarańczowobrązowym zabarwieniu. Może mieć postać złuszzczających się ognisk lub nadmiernego rogowacenia. Dlatego chorzy często nie są świadomi infekcji i objawy przypisują suchości skóry. Zmianom towarzyszy świąd i tkliwość. Charakterystyczna lokalizacja zmian to podeszwy i boczne części stopy. Postać ta często współistnieje z grzybicą paznokci.

Podolog jest przygotowany do pielęgnacyjnej obsługi osób z przewlekłą, oporną na leczenie grzybicą, zwłaszcza starszych ludzi. Samodzielnie może pobrać materiał do badania mikologicznego. Posługuje się procedurami i środkami zabezpieczającymi gabinet, personel oraz klientów przed infekcją. Zadaniem podologa w postępowaniu z grzybicą skóry jest oczyszczenie zmian i zalecenie do domu preparatów pomocnych w walce z grzybicą. W razie potrzeby podolog może skierować na leczenie do lekarza dermatologa.

Grzybica paznokci

Częstość występowania grzybicy paznokci wynosi 40%. Najczęściej grzybica pojawia się na paznokciach ludzi starszych i dotyczy paluchów obu stóp, mogąc rozprzestrzeniać się na inne palce stopy, a nawet palce rąk. Grzybicę rozpoznajemy zawsze na podstawie objawów klinicznych a także badania mikologicznego.

W większości przypadków zakażenie grzybicze wywołane jest przez dermatofity:

Trichophyton rubrum lub Trichophyton mentagrophytes

W około 10% przypadków zakażenie jest niedermatofitowe, a także może być wywołane przez inne grzyby pleśniowe.

1. Dystalna i boczna grzybica podpaznokciowa

Wywołana przez dermatofity, występuje na jednym lub obydwu paznokciach paluchów stopy i może szerzyć się dalej na inne palce stopy, a następnie paznokcie rąk.
Główne objawy to zażółcenie płytki paznokciowej, odwarstwienie się jej od łożyska oraz uniesienie (onycholiza)

2. Biała powierzchowna grzybica paznokci

Występuje wyłącznie w obrębie paznokci stóp i często jest niezauważana przez pacjentów, gdyż widoczne mogą być jedynie białe plamki na powierzchni niektórych paznokci
Główne objawy to białe zabarwienie jednej lub kilku płytek paznokciowych stóp.

Na czym polega więc pomoc podologa w leczeniu grzybicy?

Przede wszystkim jest to dokładny wywiad z pacjentem, który pozwala ustalić prawdopodobieństwo występowania grzybicy. Gdy pacjent wyraża chęć można pobrać materiał do badania mikologicznego, które pozwoli stwierdzić czy mamy do czynienia z grzybicą paznokci.
Dodatkowo podolog jest w stanie dzięki dysponowaniu odpowiednimi narzędziami oczyścić paznokcie z grzybni, przygotować do dalszej terapii (np. jeśli dermatolog przepisał odpowiednie maści bądź lakiery), dzięki temu preparaty będą znacznie lepiej wnikały w płytkę paznokciową. W przypadku leczenia grzybicy bardzo ważna jest współpraca między podologiem, a dermatologiem, cierpliwość pacjenta i jego systematyczność.
Na grzybicę szczególnie narażone są osoby cierpiące na cukrzycę, wizyty u podologa pozwalają im osiągnąć zadowalający wygląd paznokci.

Na rynku podologicznym dostępnych jest też wiele skutecznych preparatów pomagającym w walce z grzybicą, najlepiej pytać o nie podologa, który posiada do nich dostęp.

 

O maskach złuszczających do stóp słów kilka…

2 lata temu w drogeriach, supermarketach i innych mniejszych sklepikach zaczęły pojawiać się w sprzedaży maski złuszczające do stóp. Małymi krokami zbliża się wiosna dlatego właśnie postanowiłam napisać kilka słów o stosowaniu tych produktów. Na rynku mamy ich już w tej chwili bardzo duży wybór, popatrzmy więc co obiecują nam producenci:

  • usuwa martwy naskórek
  • usuwa odciski, wszelkie zgrubienia i zrogowacenia skóry stóp
  • ma także pielęgnować i regenerować naszą skórę
  • stopy w efekcie mają być gładkie, miękkie i delikatne.

Producent zaznacza że odciski i zrogowacenia złuszczają się od 4 do 10 dni po użyciu maski. A długość procesu złuszczania ma zależeć od kondycji naszej skóry stóp.

źródło: https://www.fakt.pl/kobieta/moda-i-uroda/jak-dziala-maseczka-zluszczajaca-do-stop/ldzjrr4#slajd-3

 

Jaki jest podstawowy skład zawartego w skarpetkach preparatu złuszczającego? Wszystko zależy od producenta, ale zazwyczaj substancje są podobne:

kwas glikolowy, kwas mlekowy, kwas salicylowy, mocznik, olejki odżywcze, wyciągi roślinne, ekstrakty np. z miodu, winogron, ocet z bambusa, witamina E.

Jak widać preparat ma w sobie bardzo dużą ilość kwasów, dlatego skarpetki nie nadają się dla każdego. Lista przeciwwskazań jest długa:

  1. Ciąża
  2. Cukrzyca, stopa cukrzycowa, neuropatie
  3. rany, zadrapania, otarcia na stopach
  4. zespół Rey’a
  5. wiek dziecięcy
  6. niedokrwistość
  7. uczulenie na salicylany i inne składniki preparatu
  8. wyjątkowo cienkie i delikatne paznokcie u stóp

Jako podolog dodałabym do tej listy m.in. miażdżycę, zaburzenia krążenia, pękające pięty, atopowe zapalenie skóry, łuszczycę i wszelkie choroby skórne, skórę wrażliwą i skłonną do alergii.

Trzeba pamiętać, że skarpetki złuszczające działają na całą stopę. Nie tylko na zrogowacenia i odciski. Skóra a podeszwie powinna być grubsza, by amortyzować obciążenie w czasie stania czy chodzenia, szczególnie w punktach podparcia. Na śródstopiu mamy delikatne obszary, na których cienka skóra nie rogowacieje i nie potrzebuje złuszczania. Bardzo często skarpetki złuszczające usuwają delikatną skórę, tam gdzie nie jest to potrzebne, a odciski, modzele czy inne zrogowacenia nie zostają usunięte. Także zbyt częste używanie takich produktów może prowadzić do przyspieszenia narastania zrogowaciałego naskórka, otrzymamy wtedy efekt zupełnie odwrotny od zamierzonego.

Niejednokrotnie widziałam stan stóp klientów po używaniu tego produktu. Stopy poparzone kwasami, ból przy chodzeniu, nadmierne złuszczanie, pękająca skóra na piętach, głębokie nadżerki i rozpadliny. A później długi okres powracania skóry do normalnego stanu.

źródło: https://www.fakt.pl/kobieta/moda-i-uroda/jak-dziala-maseczka-zluszczajaca-do-stop/ldzjrr4

W poszukiwaniu opinii o „magicznych” skarpetkach złuszczających przeszukałam internet. Znalazło się sporo opinii pochlebnych, ale też tyle samo jest tych mniej zadowalających producentów masek.

Wśród tych mniej zadowolonych pojawiało się wiele wypowiedzi, mówiących o szczypaniu skóry podczas aplikacji, podrażnieniu, efekcie chłodzącym tuż po aplikacji skarpetek. Część osób skarżyła się na suchość skóry po zabiegu, za sprawą alkoholu, który jest na pierwszym miejscu w składzie produktu. Jedna z wypowiedzi szczególnie przykuła moją uwagę:

„Dodatkowo, kiedyś podolog powiedział mi, że maski tego typu nie są najlepsze dla naszych stóp (być może mają przez nie mniej klientów ;))” 

🙂 Dlaczego nie są najlepsze dla naszych stóp już wyjaśniłam powyżej. Przede wszystkim nie są dobre dla każdego, mają szereg przeciwwskazań, na pierwszym miejscu w składzie wysuszający alkohol, zbyt duże stężenie kwasów. W gabinetach podologicznych pozbywamy się zrogowaciałego naskórka w sposób kontrolowany, bez podrażniania skóry, możemy wykonać opracowanie podeszwy u każdej osoby, głównie u tych, u których występują przeciwwskazania do użycia masek. Stosowanie skarpetek złuszczających nigdy nie zastąpi profesjonalnie wykonanego zabiegu.

 

Ciekawostki o stopach

Ludzka stopa składa się z 26 kości, co oznacza, że w obu znajduje się 1/4 wszystkich kości naszego organizmu

  • W ciągu całego życia piętą o podłoże uderzamy około 10 milionów razy
  • Posiadaczem najdłuższej stopy na świecie jest Brahim Takioullah. Jego lewa stopa ma dokładnie 38,1 cm – prawa 37,5 cm. Rozmiar buta to 58!
  • Stopy są jednym z organów produkujących najsilniejszy zapach. Właśnie ten zapach ułatwiał naszym żyjącym w jaskiniach przodkom odszukiwanie zagubionych dzieci. Mogli je oni odnaleźć właśnie dzięki pozostawionym przez maluch śladom zapachowym.
  • Stopa to również jeden z najstarszych symboli. W starożytnej Grecji uważano, że mieści się w niej dusza ludzka
  • Aby zrobić jeden krok potrzeba pracy 200 mięśni i aż 300, by utrzymać pozycję stojącą.

Dbajmy o stopy, by służyły nam całe życie 🙂

Ogólne wskazówki pielęgnacji stóp

  1. Paznokcie obcinamy „na prosto”, bez bocznych wycinanek, najlepiej skracać je za pomocą pilnika o gradacji 180/240 – do kupienia np. w Rossmanie
  2. Po kąpieli dokładnie wycieramy przestrzenie międzypalcowe. Należy dbać by było w nich ciągle sucho
  3. Wyrzucamy wszelkie tarki, pumeksy, pilniki elektryczne. Ciągłe tarcie naskórka wytwarza ciepło, które przyczynia się do nadmiernego rogowacenia skóry. Otrzymujemy efekt odwrotny od zamierzonego.
  4. Codziennie wieczorem smarujemy stopy kremem z mocznikiem o stężeniu nie więcej niż 15%
  5. Gdy mamy problem ze skórą na stopach np. nadpotliwość, nadmierne rogowacenie, odciski, modzele itp. niezwłocznie udajemy się do podologa, który poprowadzi odpowiednią terapię.
  6. Odcisków czy modzeli nie usuwany samodzielnie, nie stosujemy skarpetek złuszczających, ani preparatów z kwasami.