Propolis jest to naturalny produkt wytwarzany przez pszczoły do zalepiania szpar, zabezpieczaniu wlotu ula przed wtargnięciem drobnoustrojów. Jest to mieszanina żywicy drzew i krzewów oraz wydzielin gruczołów pszczelich o charakterystycznym zapachu i smaku. Barwa propolisu może być różna, od żółtozielonkawej do nawet brunatnej, czarnej. Skład chemiczny i znaczne zróżnicowanie propolisu zależne jest od roślinności danego obszaru geograficznego, od pory roku czy rasy pszczół.
Jego głównymi składnikami są:
- żywice roślinne, woski, polifenole, pyłek kwiatowy
- garbniki, domieszki mechaniczne, polisacharydy, substancje lotne, mikro i makroelementy (żelazo, miedź, kobalt, magnez, cynk, fosfor, mangan, krzem, selen)
- witaminy (prowitamina A, witaminy z grupy B, witamina C, D, E)
300 substancji zawartych w propolisie wykazuje aktywność biologiczną. W związku z tym jego zastosowanie jest naprawdę bardzo szerokie.
W podologii wykorzystywany jest coraz częściej do:
- Rozmiękczenia wszystkich zrogowaceń na stopie
- zamykania pęknięć i otarć skóry
- stosowany jest do nasączania tamponad, przez co znacznie zwiększa się ich czas działania, tamponady nie wysuwają się, a propolis chroni wały paznokciowe przed powstawaniem przykrego zapachu.
- do impregnacji opatrunków
- do zwalczania brodawek wirusowych – propolis zawiera w swoim składzie wiele substancji działających przeciwwirusowo.
- przy pęknięciach i powstawaniu szczelin skórnych
- w przypadku łuszczycy
- przy rozmiękczaniu odcisków, w szczególności tych w stanie zapalnym
- w przypadku grzybicy paznokci i skóry stóp
- w przypadku świądu skóry spowodowanym nadmierną potliwością stóp
- w przypadku blizn
Podstawowe działanie propolisu na skórę
- przyspiesza proces gojenia się ran i regeneracji tkanek
- jest dobrym i sprawdzonym lekiem w wielu chorobach skóry wywołanych przez drobnoustroje np. ropne choroby skóry wywołane przez gronkowiec (zapalenie mieszków włosowych, czyraki, zakażenia gruczołów potowych), mieszane zakażenia paciorkowco-gronkowcowe (liszajec, niesztowice, piodermie), a także gruźlica skóry , grzybice i choroby wirusowe.
Propolis kontra grzybica skóry
Jedne z pierwszych doniesień klinicznych na temat leczenia dermatofitoz propolisem pochodzą z Instytutu Naukowo-Badawczego Chorób Skórnych i Wenerycznych w Gorki. Do leczenia grzybicy strzygącej ( tinea trichophytica) Bolszakowa i Winogradowa (15) stosowały 50% maść propolisową przygotowaną na oleju roślinnym oraz balsam propolisowy otrzymany przez zmieszanie surowego propolisu z 96% alkoholem etylowym. Oba preparaty sporządzano w temperaturze wrzenia nośników. Leczeniu poddano 110 chorych z grzybicą strzygącą głęboką, wywołaną przez grzyby pleśniowe z rodzaju Trichophyton, w tym w 92 przypadkach była ona umiejscowiona na owłosionej części głowy, a w 18 przypadkach na skórze gładkiej. Preparaty nakładano na chore miejsca grubą warstwą i przykrywano papierem woskowym. W pierwszych dniach leczenia obserwowano zwiększenie procesu zapalnego, po czym następowało polepszenie. Dodatnie wyniki, świadczące o zaniku grzybicy, stwierdzono u wszystkich chorych. Nawrotów, a także zgrubień bliznowatych u żadnego z leczonych chorych nie zanotowano.
(http://www.czytelniamedyczna.pl/2407,leczenie-propolisem-chorob-skory-wywolanych-przez-drobnoustroje.html#)